SpecPrawny.pl | Forum Prawne

Witam
Toczyła się sprawa o zapłatę , wierzycielem i powodem była firma państwowa.Sąd wydał nakaz zapłaty a pozwany wniósł zarzuty .Sprawa toczyła się dalej. W międzyczasie firma została sprywatyzowana poprzez zakup udziałów przez inną firmę prywatną.
Nowy powód przedstawił akt notarialny, że jest następcą prawnym.Występuje nawet ten sam pełnomocnik- z nowym pełnomocnictwem.

Pozwany na podstawie art 192 pkt 3 kpc wniósł sprzeciw i oświadczył, ze nie wyraża zgody na wejście nabywcy w miejsce zbywcy, oraz wniósł o umorzenie postepowania.
Powołał się na wyrok SN
Postanowienie SN z dnia 21 listopada 2000r I CR 149/88 OSCN 2001 / 5 POZ.75,
oraz wyrok
Postanowienia SN z dnia 15 lutego 2002 r., V CKN 1100/00.

Sąd wydał następujący wyrok:
Uchylił nakaz zapłaty wydany dla wczesniejszego powoda i jednoczesnie wydał nakaz zapłaty dla nowego powoda.

Czy dopuszczalne jest takie wyrokowanie ?
Czy jest podstawa prawna do takiego wyrokowania?

W/g mnie powinno nastapić umorzenie postępowania, nowy powód jako następca prawny mógł wytoczyć nowe powództwo o to samo roszczenie.

Jaka jest Wasza opinia ?
pozdrawiam
Janek

Moim zdaniem sąd postąpił prawidłowo.

W/g mnie powinno nastapić umorzenie postępowania, nowy powód jako następca prawny mógł wytoczyć nowe powództwo o to samo roszczenie.

Obawiam się, że nie masz racji.
Zapewne przy takim obrocie sprawy pozwany mógłby skutecznie podnieść zarzut przedawnienia ;)

Powołanie się pozwanego na art. 192 pkt 3 kpc jest w opisanej sytuacji, oględnie mówiąc, kuriozalne. Przepis ten dotyczy zbycia rzeczy lub prawa objętych sporem, a nie przekształceń podmiotowych po stronie powoda. Przepis mógłby mieć zastosowanie, gdyby na przykład został zbyty samochód będący przedmiotem sporu.

Powołał się na wyrok SN
Postanowienie SN z dnia 21 listopada 2000r I CR 149/88 OSCN 2001 / 5 POZ.75,
oraz wyrok
Postanowienia SN z dnia 15 lutego 2002 r., V CKN 1100/00.

Żaden z tych wyroków nie dotyczy sytuacji przejęcia całości (udziałów) firmy przez jakiś podmiot.

Witam
1. Przez nowego nabywcę przejęta została wierzytelność przysługująca dawnej firmie, o którą toczył się spór..
" Społka jako następca prawny wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki prywatyzowanego Przedsiębiorstwa bez względu na stosunek prawny z którego te prawa wynikają i obowiązki.Podstawa prawna przejęcia praw...jest art 40ust 1 ustawy o z 30 sierpnia 1996 o komercjalizacji i prywatyzacji oraz art 94 w zw z art 93 Ordynacji podatkowej." - cyt z aktu notarialnego

2.Skarb Państwa zachował 5% udziałów w nowej firmie, powstała spółka z oo z udziałem SP.[na podst.art 55(1) kc].

pozdrawiam
Janek

M.zd., przedstawione okoliczności nie zmieniają istoty sprawy. Podzielam zdanie Darka.

Załączam glosę W Broniewicza, może coś rozjaśni nam sprawę:

Broniewicz Witold
Orzecznictwo Sądów Polskich 2003/7-8/95
glosa
Glosa do postanowienia SN z dnia 15 lutego 2002 r., V CKN 1100/00.
Komentowane orzeczenie :
2002.02.15 postanow. SN V CKN 1100/00 OSNC 2003/1/11
Tezy publikacji :
1.
Nie ulega wątpliwości, że nieusuwalna następcza utrata zdolności sądowej przez stronę procesową uzasadnia umorzenie postępowania, to jednak bezpośrednią podstawę takiego umorzenia stanowi [...] art. 182 § 1 zd. II k.p.c., a nie art. 355 § 1 k.p.c., który wskazuje jedynie w sposób ogólny podstawę umorzenia postępowania.
2.
Utrata wszakże przez powodowe przedsiębiorstwo zdolności sądowej, oznaczająca w istocie rzeczy utratę przezeń bytu faktycznego i prawnego, czyli śmierć cywilną, stwarzała stan rzeczy, w którym proces mógł być kontynuowany jedynie przy udziale w nim jako strony powodowej w znaczeniu także procesowym nabywcy spornej wierzytelności. Wobec bowiem ustania podmiotu podstawionego w miejsce nabywcy tylko ten ostatni jako strona w znaczeniu materialnym miał legitymację procesową czynną do udziału w toczącym się procesie. Brak zezwolenia strony pozwanej na wstąpienie nabywcy wierzytelności do procesu w trybie art. 192 pkt 3 k.p.c. stał się bezprzedmiotowy ze względu na utratę zdolności sądowej (bytu) przez pierwotną stronę powodową i związaną z tym niemożność jej dalszego udziału w procesie. Zawieszone z powodu tej utraty postępowanie musiało ulec podjęciu z udziałem nabywcy spornej wierzytelności, czego konsekwencją byłoby wyznaczenie terminu rozprawy i wezwania na nią nabywcy. Nie było natomiast w świetle art. 182 § 1 zd. II i art. 355 § 1 k.p.c. żadnych podstaw do umorzenia postępowania.
3.
Umorzenie przewidziane w art. 39316 k.p.c. wchodzi w grę wówczas, gdy przyczyna umorzenia zaszła już w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, lecz sąd ten zamiast umorzyć postępowanie wydał wyrok, a sąd drugiej instancji zamiast wyrok ten uchylić i postępowanie (pierwszoinstancyjne) umorzyć, wydał wyrok zmieniający wyrok sądu pierwszej instancji albo oddalający apelację. W takiej sytuacji Sąd Najwyższy w razie wniesienia kasacji powinien uchylić wyroki obu sądów niższych instancji i umorzyć postępowanie pierwszoinstancyjne, nie może natomiast umorzyć postępowania drugoinstancyjnego ani postępowania własnego, gdyż przyczyna umorzenia nie dotyczyła tych postępowań, zaś postępowanie przed Sądem Najwyższym było jak najbardziej potrzebne dla dokonania negatywnej oceny wyroków sądów niższych instancji.
4.
Jeżeli przyczyna umorzenia postępowania [która powstała dopiero w postępowaniu przed Sądem Najwyższym] polega na cofnięciu kasacji albo na pojawieniu się którejkolwiek z okoliczności przewidzianych w art. 182 § 1 k.p.c., Sąd Najwyższy powinien umorzyć jedynie swoje postępowanie, co spowoduje uprawomocnienie się wyroku sądu drugiej instancji, a jeżeli był to wyrok oddalający apelację, także wyroku sądu pierwszej instancji (art. 182 § 3 cz. pierwsza w zw. z art. 31919 k.p.c.). [...] Jeżeli przyczyna umorzenia postępowania polega na cofnięciu pozwu, zawarciu ugody albo którejkolwiek z okoliczności przewidzianych w art. 182 § 3 cz. druga oraz w art. 446, 450 § 2 i 456 § 1 i 3 k.p.c., Sąd Najwyższy powinien umorzyć postępowanie w całości, tj. we wszystkich trzech instancjach.

Załączam glosę W Broniewicza, może coś rozjaśni nam sprawę

Sprawę wystarczająco "rozjaśnia" art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 561 z późn. zm.), który stanowi, iż o ile ustawa nie stanowi inaczej, kupujący lub przejmujący przedsiębiorstwo wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki przedsiębiorstwa państwowego, bez względu na charakter stosunku prawnego, z którego te prawa i obowiązki wynikają.
Cytowana wyżej glosa dotyczy zupełnie innej sytuacji. Podtrzymuję swoje wyżej wyrażone stanowisko :)

Witam
Czy Waszym zdaniem " nowy " powód powinien podpisać pozew wniesiony przez poprzedniego powoda aby móc dochodzić należności?

Taka opinia jest przedstawiana w uzasadnieniu wyroku I CZ 106/68 OSNC 1970/1/8.

Czy podpisanie pozwu jest wymogiem warunkującym kontynuowanie procesu, oraz czy wydanie wyroku bez podpisania pozwu przez następcę prawnego(?) może stanowić zarzut apelacji ?

pozdrawiam
Janek

Witam
Czy Waszym zdaniem " nowy " powód powinien podpisać pozew wniesiony przez poprzedniego powoda aby móc dochodzić należności?

M.zd., nie ma takiej konieczności.

Taka opinia jest przedstawiana w uzasadnieniu wyroku I CZ 106/68 OSNC 1970/1/8.

To postanowienie dotyczy innej sytuacji - wątpliwości co do prawidłowego umocowania pełnomocnika, który wniósł pozew.

Czy podpisanie pozwu jest wymogiem warunkującym kontynuowanie procesu, oraz czy wydanie wyroku bez podpisania pozwu przez następcę prawnego(?) może stanowić zarzut apelacji ?

IMHO, nie.