przez Darek » Wt, 26 sie 2003, 15:01
Podpis wystawcy weksla musi być własnoręczny i obejmować co najmniej nazwisko. Prawo wekslowe nie wymaga dla ważności weksla, aby podpis był czytelny. Podpis nieczytelny powinien jednak być złożony w formie zwykle używanej przez wystawcę. Podpis musi znajdować się na przedniej stronie dokumentu, pod tekstem zawierającym przyrzeczenie zapłaty. W razie innego umiejscowienia podpisu weksel będzie nieważny.
Dla skutecznego dochodzenia praw z weksla in blanco konieczne jest takie wypełnienie jego treści, aby była ona pod względem formalnym zgodna z przepisami prawa wekslowego (art. 1 i 101), a pod względem merytorycznym z treścią zawartego porozumienia wekslowego.
Wekslem in blanco, zwanym przez prawo wekslowe niezupełnym w chwili wystawienia, jest dokument, który nie zawiera wszystkich ustawowych elementów treści weksla, składając się co najmniej z własnoręcznego podpisu wystawcy weksla lub akceptanta, złożonego na przedniej stronie weksla w zamiarze zaciągnięcia zobowiązania wekslowego. Przy czym w praktyce największe znaczenie mają gwarancyjne weksle in blanco, wystawiane w celu zabezpieczenia innych wierzytelności.
Wystawienie weksla in blanco opiera się z reguły na porozumieniu wekslowym osoby podpisującej weksel oraz odbiorcy weksla, które określa sposób oraz okoliczności uprawniające odbiorcę do uzupełnienia treści weksla. Nie musi być ono zawarte w jakiejś określonej formie, a w szczególności nie musi być sporządzone na piśmie. Wskazywał na to Sąd Najwyższy w wyroku z 28 maja 1998 r., III CKN 531/97, OSP 1999/7-8, poz. 140) podnosząc, że art. 10 prawa wekslowego nie wymaga szczególnej formy porozumienia wekslowego, może być ono osiągnięte także w sposób dorozumiany. W takim jednak wypadku z uwagi na specyfikę odpowiedzialności wekslowej musi to być przejaw woli, który w świetle okoliczności towarzyszących w sposób dostatecznie zrozumiały i niewątpliwy wyraża wolę wywołania skutków prawnych objętych treścią tej czynności prawnej (art. 60 k.c.).
Jednak w praktyce porozumienie wekslowe przybiera zazwyczaj postać odrębnego dokumentu tzw. deklaracji wekslowej, w którym wystawca weksla upoważnia odbiorcę do uzupełnienia weksla w razie niewykonania swojego zobowiązania, a odbiorca weksla warunki te akceptuje. Przy czym należy podkreślić, że ważność weksla in blanco nie jest uzależniona od istnienia deklaracji wekslowej, która ma przede wszystkim znaczenie dowodowe, gdyż ułatwia posiadaczowi weksla in blanco odparcie ewentualnych zarzutów wystawcy, że weksel został uzupełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem. Zwracał na to uwagę Sąd Najwyższy w wyroku z 28 października 1963 r. (II CR 249/63, OSNCP 1964, poz. 208). Na skutek wystawienia weksla in blanco oraz wręczenia go odbiorcy dochodzi do powstania zobowiązania wekslowego. Jednak zobowiązanie to ma charakter zobowiązania warunkowego. Wywołuje bowiem wszystkie skutki prawne dopiero w momencie, gdy treść weksla zostanie uzupełniona w sposób zgodny z przepisami prawa wekslowego oraz z zawartym porozumieniem stron.
Dla skutecznego dochodzenia praw z weksla in blanco konieczne jest zatem takie wypełnienie jego treści, aby była ona pod względem formalnym zgodna z przepisami art. 1 i 101 prawa wekslowego, a pod względem merytorycznym z treścią zawartego porozumienia wekslowego. Samo istnienie dokumentu o cechach weksla nie przesądza jeszcze o istnieniu zobowiązania wekslowego. Zaznaczał to Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 17 czerwca 1999 (I CKN 51/98, Pr. Gosp. 3/2000, s. 7) podkreślając, że zobowiązanie wekslowe osoby, która wręczyła weksel, nie powstaje w razie wypełnienia weksla in blanco przez jego odbiorcę niezgodnie z otrzymanym upoważnieniem. Ciężar udowodnienia faktu, że weksel wręczony in blanco został uzupełniony w sposób sprzeczny z zawartym w tym zakresie porozumieniem stron, spoczywa na dłużniku wekslowym.