przez Darek » Wt, 18 sty 2005, 21:14
W internecie funkcjonuje pod pojęciem "netykiety" (angielski neologizm netiquette - "net" - sieć i "etiquette" - etykieta) swoista część zasad współżycia społecznego o których mowa w art. 5 kc.
Zgodnie z tymi, społecznie uznanymi, normami pojęcie "niezamówionej informacji handlowej" mieści się w szerszym pojęciu - "spamu". Przyjmuje się powszechnie, że spamem jest informacja przesłana drogą elektroniczną jeśli jej treść jest niezależna od tożsamości odbiorcy a adresat nie wyraził uprzednio świadomie jednoznacznej zgody na jej otrzymanie oraz gdy treść tej informacji daje podstawę do przypuszczeń, że nadawca może odnieść korzyści nieproporcjonalne do korzyści odbiorcy wynikających z jej odebrania.
W społeczności internetowej (użytkowników internetu) brak jest dla spamu akceptacji, przyzwolenia a nawet tolerancji. Spam staje się plagą coraz bardziej uciążliwą, zarówno dla odbiorców jak i dla firm świadczących odbiorcom swe usługi stanowiąc poważny czynnik wzrostu kosztów ponoszonych zarówno przez dostawcę poczty elektronicznej jak i jej końcowych użytkowników.
Na świecie pojawiły się już pierwsze orzeczenia sądowe, które opierają się właśnie na netykiecie. Np. Sąd Najwyższy Prowincji Ontario, rozpoznający sprawę z powództwa użytkownika przeciwko Nexx Online - dostawcy usług internetowych z Toronto, który zlikwidował konto użytkownika za wysyłanie spamu w ilości 200.000 listów dziennie, stanął na stanowisku, że jeśli umowa między dostawcą usług internetowych a użytkownikiem nie stanowi inaczej, masowe rozsyłanie niezamawianej, komercyjnej korespondencji elektronicznej łamie zasady zawarte w netykiecie.
W ramach przygotowań Polski do członkostwa w Unii Europejskiej do prawa polskiego wdrożone zostały m.in. unijne standardy w zakresie handlu elektronicznego. Podstawę tej implementacji stanowi przede wszystkim uchwalona w dniu 18 lipca 2002 r. ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204), transponująca postanowienia Dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego nr 2000/31/EC, z dnia 8 czerwca 2000 r., w sprawie niektórych prawnych aspektów usług społeczeństwa informacyjnego w ramach wolnego rynku.
Ochrona przed przesyłaniem niezamówionych informacji, na gruncie obowiązującej w Polsce regulacji prawnej, znajduje oparcie już w Konstytucji RP. Artykuł 47 stanowi, że każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym, zaś w art. 76 zawarty jest obowiązek władz publicznych chronienia konsumentów, użytkowników i najemców przed działaniami zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. Ponadto zakaz przesyłania niezamówionych informacji handlowych, poza art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204), sformułowany został w art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. nr 22, poz. 271) oraz w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną chroni osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które korzystają z usług świadczonych drogą elektroniczną (art. 2 pkt 7), natomiast ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych określa zasady postępowania przy przetwarzaniu danych osobowych oraz prawa osób fizycznych, których dane osobowe są lub mogą być przetwarzane w zbiorach danych (art. 2 ust. 1).
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wyraża pogląd (m.in. w sprawach GI-DP-024/297/04/666, GI-DP-024/298/04/666, GI-DP-024/299/04/666), że "uznanie adresu e-mail za daną osobową w rozumieniu ustawy o ochronie danuch osobowych wymaga każdorazowo rozstrzygnięcia, czy koszty, czas lub działania niezbędne w celu ustalenia tożsamości danego posiadacza adresu e-mail nie są nadmierne. W przypadku, gdy administrator systemu informatycznego posiada dane osobowe identyfikujące osobę, której email przyznał, istnieje mozliwość ustalenia tożsamości tej osoby."