SpecPrawny.pl | Forum Prawne

Czy Sąd Rejonowy może nie nadać biegu pisemnemu wnioskowi o wyłączenie tego Sądu z prowadzenia sprawy?
Wniosek był skierowany do Sądu Okręgowego za pośrednictwem Sądu Rejonowego i był umotywowany.

Co to za sprawa - cywilna, karna ? Jak wniosek był umotywowany ?

Nawet gdyby miało rzeczywiście dojść do pozostawienia wniosku bez biegu (teoretycznie jest to możliwe w procesie karnym) to powinno to nastąpić poprzez wydanie orzeczenia o pozostawieniu wniosku bez biegu.
Jeżeli Sąd milczy to należy raczej przyjąć że dotąd wniosku nie rozpoznał.

Swoją drogą widzę marne szanse uwzględnienia wniosku o wyłączenie sądu bo zarówno procedura karna jak i cywilna nie przewidują takiej instytucji. Dopuszczalne jest jedynie wyłączenie sędziego

Wniosek o wyłączenie sądu możnaby ewentualnie rozpoznać jako wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów danego Sądu (wychodząc z założenia że nie tytuł pisma procesowego a jego treść decyduje o rzeczywistym charakterze tego pisma). Tu jednak sporo zależy od szczegółowej treści wniosku.

Udzielając powyższych wskazówek zakładam też, że we wniosku o którym mowa wyżej nie chodzi o to by wyznaczyć do rozpoznania sprawy inny Sąd ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości, bo to, choć możliwe, zdarza się bardzo rzadko...

PozdrawiamNawet gdyby miało rzeczywiście dojść do pozostawienia wniosku bez biegu (teoretycznie jest to możliwe w procesie karnym) to powinno to nastąpić poprzez wydanie orzeczenia o pozostawieniu wniosku bez biegu.
Jeżeli Sąd milczy to należy raczej przyjąć że dotąd wniosku nie rozpoznał.

Swoją drogą widzę marne szanse uwzględnienia wniosku o wyłączenie sądu bo zarówno procedura karna jak i cywilna nie przewidują takiej instytucji. Dopuszczalne jest jedynie wyłączenie sędziego

Wniosek o wyłączenie sądu możnaby ewentualnie rozpoznać jako wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów danego Sądu (wychodząc z założenia że nie tytuł pisma procesowego a jego treść decyduje o rzeczywistym charakterze tego pisma). Tu jednak sporo zależy od szczegółowej treści wniosku.

Udzielając powyższych wskazówek zakładam też, że we wniosku o którym mowa wyżej nie chodzi o to by wyznaczyć do rozpoznania sprawy inny Sąd ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości, bo to, choć możliwe, zdarza się bardzo rzadko...

Pozdrawiam

Nawet gdyby miało rzeczywiście dojść do pozostawienia wniosku bez biegu (teoretycznie jest to możliwe w procesie karnym) to powinno to nastąpić poprzez wydanie orzeczenia o pozostawieniu wniosku bez biegu.
Jeżeli Sąd milczy to należy raczej przyjąć że dotąd wniosku nie rozpoznał.

Swoją drogą widzę marne szanse uwzględnienia wniosku o wyłączenie sądu bo zarówno procedura karna jak i cywilna nie przewidują takiej instytucji. Dopuszczalne jest jedynie wyłączenie sędziego

Wniosek o wyłączenie sądu możnaby ewentualnie rozpoznać jako wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów danego Sądu (wychodząc z założenia że nie tytuł pisma procesowego a jego treść decyduje o rzeczywistym charakterze tego pisma). Tu jednak sporo zależy od szczegółowej treści wniosku.

Udzielając powyższych wskazówek zakładam też, że we wniosku o którym mowa wyżej nie chodzi o to by wyznaczyć do rozpoznania sprawy inny Sąd ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości, bo to, choć możliwe, zdarza się bardzo rzadko...

PozdrawiamNawet gdyby miało rzeczywiście dojść do pozostawienia wniosku bez biegu (teoretycznie jest to możliwe w procesie karnym) to powinno to nastąpić poprzez wydanie orzeczenia o pozostawieniu wniosku bez biegu.
Jeżeli Sąd milczy to należy raczej przyjąć że dotąd wniosku nie rozpoznał.

Swoją drogą widzę marne szanse uwzględnienia wniosku o wyłączenie sądu bo zarówno procedura karna jak i cywilna nie przewidują takiej instytucji. Dopuszczalne jest jedynie wyłączenie sędziego

Wniosek o wyłączenie sądu możnaby ewentualnie rozpoznać jako wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów danego Sądu (wychodząc z założenia że nie tytuł pisma procesowego a jego treść decyduje o rzeczywistym charakterze tego pisma). Tu jednak sporo zależy od szczegółowej treści wniosku.

Udzielając powyższych wskazówek zakładam też, że we wniosku o którym mowa wyżej nie chodzi o to by wyznaczyć do rozpoznania sprawy inny Sąd ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości, bo to, choć możliwe, zdarza się bardzo rzadko...

Pozdrawiam

Chodziło mi o przekazanie sprawy innemu sądowi i umotywowałem to m.in.tym:
-cztery sprawy dotyczące tego samego tematu zakończyły się negatywnie(dwie z nich dopiero w instancji odwoławczej zakończyły się pomyślnie ,były to sprawy cywilne).
-w dwóch pozostałych(karnych) Postanowienia uprawomocniły się już w pierwszej instancji.
-na jedną z nich sędzia przyszedł z gotowym Postanowieniem,nie uwzględnił pisma MS kierującego sprawę do Prokuratury Apelacyjnej, a w samym postanowieniu wg.mnie popełnił przestępstwo z Art.271 par.1 kk.
-w drugiej inny pospieszył się i wydał postanowienie mimo toczącego się nadal postępowania prokuratorskiego w sprawie.W samym postanowieniu ,także naruszył przepis tego art.
Wszystkie te działania usprawiedliwia Prezes tego Sądu.

Nie podejmuję się bez znajomości tych spraw komentowania podanych przez Ciebie informacji. Moim zdaniem, jednak nie bardzo uzasadniają one wyłączenie całego sądu (czy raczej wszystkich jego sędziów). Z szafowaniem oskarżeniami wobec sędziów o popełnienie przestępstwa też byłbym ostrożny.

Warto zwrócić uwagę na to, o czym napisał Dredd:

Wniosek o wyłączenie sądu możnaby ewentualnie rozpoznać jako wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów danego Sądu (wychodząc z założenia że nie tytuł pisma procesowego a jego treść decyduje o rzeczywistym charakterze tego pisma). Tu jednak sporo zależy od szczegółowej treści wniosku.

W myśl art. 43 kpk jeżeli z powodu wyłączenia sędziów rozpoznanie sprawy w danym sądzie jest niemożliwe, sąd wyższego rzędu przekazuje sprawę innemu sądowi równorzędnemu. Trzeba tutaj pamiętać, że chodzi o cały sąd, a nie o jego konkretny wydział. Teoretycznie więc, gdyby nastąpiło wyłączenie wszystkich sędziów wydziału karnego, sprawę mogą rozpoznać sędziowie z wydziału cywilnego. Potwierdza to niżej przytoczone orzeczenie SA w Lublinie:

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie
z dnia 21 listopada 2001 r.
II AKo 246/2001
Zgodnie z treścią art. 42 § 4 kpk zdanie pierwsze, o wyłączeniu sędziego orzeka sąd, przed którym toczy się postępowanie. Określenie „sąd, przed którym toczy się postępowanie” należy rozumieć - lege non distinguente - jako sąd tej samej instancji (sąd rejonowy, okręgowy i apelacyjny), a nie jako wyodrębnioną z jego struktury jednostkę organizacyjną (wydział lub sekcję), zdeterminowaną czynnikami specjalizacji lub kontroli.

Sąd Apelacyjny w Lublinie, po rozpoznaniu w sprawie skazanego Józefa S., w przedmiocie udzielenia przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności, wniosku sądu penitencjarnego z dnia 12 listopada 2001 r., w przedmiocie wyłączenia sędziów sądu penitencjarnego od rozpoznania sprawy Józefa S. i przekazania tej sprawy do rozpoznania innemu sądowi penitencjarnemu, na podstawie art. 35 § 1 kpk w związku z art. 42 § 4 kpk, postanawia, uznać się niewłaściwym i sprawę z wniosku sądu penitencjarnego o wyłączenie sędziów tego sądu przekazać Sądowi Okręgowemu w Lublinie do rozpoznania.
Z uzasadnienia
Postanowieniem z dnia 12 listopada 2001 r., sąd penitencjarny wystąpił z wnioskiem do Sądu Apelacyjnego w Lublinie o wyłączenie sędziów VI Wydziału Penitencjarnego od rozpoznania sprawy Józefa S. o udzielenie mu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności i przekazanie sprawy innemu sądowi penitencjarnemu. W uzasadnieniu tego wniosku sąd ten wskazał, że wniosek skazanego Józefa S. dotyczył wszystkich sędziów orzekających w VI Wydziale Penitencjarnym, a ponadto sędziowie ci złożyli oświadczenia pisemne, że istnieją okoliczności tego rodzaju, iż mogłyby wywołać wątpliwości, co do ich bezstronności. Spowodowało to sytuację, która uniemożliwia utworzenie składu sądu penitencjarnego do orzekania w przedmiocie wyłączenia sędziów i rozpoznania wniosku skazanego choć - zdaniem tego sądu - tylko orzeczenie w przedmiocie udzielenia przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności nie jest dopuszczalne przez innych sędziów Sądu Okręgowego w Lublinie, jako że tylko sąd penitencjarny jest wyłącznie właściwy w sprawach dla niego zastrzeżonych w Kodeksie karnym wykonawczym.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy podnieść, że obowiązujące prawo procesowe przyjmuje zasadę stałych kryteriów właściwości sądów. Ewentualne naruszenie przepisów o właściwości rzeczowej, miejscowej lub funkcjonalnej pociąga za sobą różnej wagi skutki procesowe, jako względne (art. 438 pkt 2 kpk) lub bezwzględne (art. 439 § 1 pkt 3 i pkt 4 kpk) przyczyny odwoławcze, w tym również jako powód kasacyjny (art. 523 kpk). Jeśli nie każde naruszenie właściwości do takich skutków procesowych prowadzi, to zasada praworządności, której jednym z założeń jest wydanie orzeczenia przez sąd uprawniony wymaga, aby daną sprawę rozpoznawał sąd do tego wyznaczony przez ustawę. A zatem, właściwość do orzekania w danej sprawie w żadnym razie nie może zależeć od indywidualnej decyzji organu procesowego. Dlatego też Kodeks postępowania karnego (art. 35 § 1 kpk) nakłada obowiązek badania z urzędu swej właściwości, który dotyczy wszystkich sądów i każdego rodzaju ich właściwości (rzeczowej, miejscowej i funkcjonalnej).
Dokonując z tego punktu widzenia oceny wniosku sądu penitencjarnego o wyłączenie sześciu sędziów VI Wydziału Penitencjarnego od rozpoznania sprawy o udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności, stwierdzić należy, że sąd apelacyjny nie jest sądem właściwym do orzekania w tej kwestii, bowiem nie zaistniała sytuacja, o jakiej mowa w art. 42 § 4 kpk zdanie drugie. W myśl tego normatywu, właściwość sądu apelacyjnego, jako sądu wyższego rzędu, do orzekania w kwestii wyłączenia sędziego lub sędziów, zachodzi w wypadku niemożności utworzenia takiego składu sądu w sądzie, przed którym toczy się postępowanie. Prawdą jest, że wniosek skazanego o wyłączenie sędziów dotyczy wszystkich sędziów VI Wydziału Penitencjarnego Sądu Okręgowego w Lublinie, ale to jeszcze nie powoduje niemożność utworzenia składu orzekającego spośród sędziów innego wydziału tego Sądu.
Zgodnie z treścią art. 42 § 4 kpk zdanie pierwsze, o wyłączeniu sędziego orzeka sąd, przed którym toczy się postępowanie. Określenie „sąd, przed którym toczy się postępowanie” należy rozumieć - lege non distinguente - jako sąd tej samej instancji (sąd rejonowy, okręgowy i apelacyjny), a nie jako wyodrębnioną z jego struktury jednostkę organizacyjną (wydział lub sekcję) zdeterminowaną czynnikami specjalizacji lub kontroli. Treść zapisu art. 3 § 2 kkw zaiste nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że właściwość funkcjonalna sądu nie zmienia jego ustrojowej pozycji, bo przepis ten zawiera mówiące wszystko w analizowanej sytuacji sformułowanie: „sądem penitencjarnym jest sąd okręgowy”.
W tej sytuacji, nie ma potrzeby szerszej argumentacji dla wyjaśnienia tych zgoła podstawowych kwestii, a należy ograniczyć się do stwierdzenia, iż w Sądzie Okręgowym w Lublinie istnieje pełna możliwość utworzenia składu sądu, który może i powinien orzec, co do wyłączenia sędziów orzekających w VI Wydziale Penitencjarnym, wobec których skazany złożył wniosek o wyłączenie ich od rozpoznania sprawy i którzy złożyli pisemne oświadczenia w trybie art. 42 § 2 kpk.
Natomiast w takim stanie rzeczy, Sąd Apelacyjny w Lublinie nie jest sądem właściwym, w myśl art. 42 § 4 kpk zdanie drugie, do orzekania o wyłączeniu tych sędziów VI Wydziału Penitencjarnego ani też w aktualnym stanie uprawnionym do przekazania niniejszej sprawy innemu sądowi okręgowemu w trybie art. 43 kpk.
Konstatacje te uzasadniają rozstrzygnięcia przytoczone na wstępie postanowienia.

Bardzo dziękuję i pozdrawiam!