przez Antonio » So, 11 cze 2011, 10:20
Powinieneś mieć z sąsiadem ustanowioną służebność drogi.
Przepisy tzw. „prawa sąsiedzkiego” w art. 145 i 146 kodeksu cywilnego określają służebność drogi koniecznej. Według tych postanowień jeśli nieruchomość nie ma dostępu do drogi publicznej, jej właściciel może żądać od właścicieli nieruchomości sąsiednich, aby umożliwili mu korzystanie z ich nieruchomości w zakresie w jakim będzie to niezbędne do „przedostawania” się na jego nieruchomość (tzw. drogą konieczną). Można to ustalić drogą umowy lub sądownie.
Jeśli sąsiad nie chce się umówić, możesz iść do sądu. Tylko powstaje tu pytanie czy w czasie rozpatrzenia sprawy sąsiad może zagrodzić ci dojazd, utrudnić go... Z jednej strony właściciel ma prawo, z wyłączeniem innych osób, korzystać ze swojej własności zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa (art. 140 kodeksu cywilnego), czyli może np. ogrodzić działkę. Jednak z drugiej strony właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Całkowite zagrodzenie jedynego dojazdu sąsiadowi może być przez sąd uznane za takie zakłócenie. Ale wydaje się, że właśnie dopiero sąd mógłby rozstrzygnąć spór na tym tle.
Jeśli chodzi o zasiedzenie tej drogi, to nabycie służebności drogi koniecznej przez zasiedzenie może nastąpić tylko, gdy zostaną spełnione łącznie 3 przesłanki:
* nieprzerwanego posiadania służebności (korzystaniu z cudzej rzeczy w taki sposób jakby danej osobie przysługiwało ograniczone prawo rzeczowe w postaci służebności drogi koniecznej)
* upływu czasu (w przypadku posiadacza w dobrej wierze nabycie służebności drogi koniecznej następuje z upływem 20 lat, natomiast w sytuacji gdy posiadacz jest w złej wierze, zasiedzenie służebności następuje z upływem lat 30)
* istnienia trwałego i widocznego urządzenia („urządzenie” to rodzaj mechanizmu lub zespół elementów służących do wykonywania określonych czynności czy też ułatwiających je. W orzecznictwie Sądu Najwyższego panuje pogląd, że trwałe i widoczne urządzenie, o którym mowa w art. 292 k.c. to obiekt będący wynikiem świadomej i celowej aktywności człowieka. Co do zasady uważa się, iż ma ono być wykonane przez posiadacza służebności. Za urządzenie nie może być uznana np. droga czy ścieżka, powstała przez stałe przechodzenie czy przejeżdżanie tą samą trasą, bo do uznania jej za urządzenie konieczne byłoby np. utwardzenie, zbudowanie nasypu...)