SpecPrawny.pl | Forum Prawne

Czy właściciel mieszkania , może odmówić osobie będącej zameldowaną w tym mieszkaniu prawa do przyjmowania gości ?

Proszę o jakieś bliższe szczegóły. Pytanie jest zbyt ogólne.

Potocznie meldunek utożsamiany jest ze swego rodzaju prawem do lokalu. Jest to błędne rozumowanie bo jest to w istocie jedynie rejestracja obywatela w określonym miejscu na potrzeby państwa. Choć aby uzyskać zameldowanie trzeba przedstawić w urzędzie potwierdzenie że ma się prawo przebywać w danym lokalu to sam meldunek z pewnością nie tworzy żadnych uprawnień do lokalu.
Odpowiedź na postawione tu pytanie zależy głównie od tego czy właściciel zawierał z owym zameldowanym jakąś umowę w przedmiocie korzystania z mieszkania, a zatem jak słusznie zaznaczył Marcin, na razie wiemy zbyt mało by odpowiedzieć...

W domu są dwa oddzielne mieszkania,w jednym mieszkają teściowie i były mąż mojej przyjaciółki , a ona z z dzieckiem , ponieważ nie ma gdzie się wyprowadzić,w dalszym ciągu mieszka w drugim lokalu i jest tam zameldowana. Tytuł prawny do lokalu posiada teściowa. Renia nie płaci im czynszu , ale pokrywa wszystkie bieżące opłaty.Teoretycznie pozwolono jej pozostać w tym mieszkaniu do uzyskania pełnoletności jej 14-letniego syna , a praktycznie na każdym kroku "dbają" wszyscy aby skutecznie zniechęcić ją do dalszego tam przebywania. Budzono ją w nocy telefonami, ukrywano rachunki aby nie mogła w terminie dokonywać opłat,zarzucano niezajmowanie się dzieckiem gdy wróciła później z pracy lub ośmieliła się wyjść do kina itd. Teraz doszło do tego,że odmówiono jej prawa do wizyt , które i tak były bardzo sporadyczne.Mój znajomy którego poprosiłam o dowiezienie jej zakupów, został zwyzywany od k...... i wypchnięty z mieszkania przez byłego męża i jego matkę , która zabroniła wizyt w swoim domu. Czy naprawdę nie ma żadnych praw i musi przestrzegać surowych zasad teściowej?

Potocznie meldunek utożsamiany jest ze swego rodzaju prawem do lokalu. Jest to błędne rozumowanie bo jest to w istocie jedynie rejestracja obywatela w określonym miejscu na potrzeby państwa. Choć aby uzyskać zameldowanie trzeba przedstawić w urzędzie potwierdzenie że ma się prawo przebywać w danym lokalu to sam meldunek z pewnością nie tworzy żadnych uprawnień do lokalu.

Info ze strony Trybunału Konstytucyjnego:
K. 20/01

Komunikat prasowy po rozprawie w sprawie konstytucyjności przepisu dotyczącego obowiązku meldunkowego na okres dłuższy niż 2 miesiące


27 maja 2002 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją przepisu ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych nakazującego osobie, która chce się zameldować na pobyt stały lub czasowy dłuższy niż 2 miesiące, przedstawienie potwierdzenia, że posiada uprawnienia do przebywania w tym lokalu.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 9 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych jest niezgodny z art. 52 ust. 1 i art. 83 w zw. z art. 2 Konstytucji RP. Nie jest zaś niezgodny z art. 7 i art. 32 Konstytucji RP.

Trybunał uznał, że zaskarżony przepis jest sprzeczny z zasadą swobodnego poruszania się po Rzeczypospolitej Polskiej oraz swobodnego wyboru miejsca zamieszkania i pobytu wyrażoną w art. 52 Konstytucji RP. Mimo że nie zabrania mieszkać bądź przebywać w określonych miejscowościach, przewiduje znaczne utrudnienia w wyborze takiego miejsca. Nakazuje bowiem osobie, która chce się zameldować na okres dłuższy niż 2 miesiące formalne potwierdzenie uprawnienia do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie. Potwierdzenie to powinien wydać w formie pisemnej właściciel (zarządca) nieruchomości. Nieuzyskanie takiego potwierdzenia prowadzi do długotrwałej i kosztownej procedury sądowej, by uzyskać potwierdzenie zastępcze niedopełnienie zaś obowiązku meldunkowego jest wykroczeniem.

Trybunał uznał, że obowiązek meldunkowy jest instytucją wynikającą z konstytucyjnej klauzuli porządku publicznego mającą jednocześnie związek z ochroną praw interesów jednostki. Służy bowiem prawidłowemu wykonywaniu funkcji przez organy władzy publicznej oraz ochronie interesów samych zainteresowanych. Organ meldunkowy nie rejestruje zaś uprawnień do lokalu, lecz gromadzi informacje w zakresie danych o miejscu pobytu osób. Jego zadaniem nie powinna być więc forma kontroli legalności zamieszkania i pobytu lecz faktyczne rejestrowanie danych. [podkr. moje - M.]

Wniosek do TK w tej sprawie wniósł Rzecznik Praw Obywatelskich, który wskazał, że w wyniku obowiązywania zaskarżonego przepisu wiele osób (w większości bez własnej winy) nie może zameldować się w miejscu stałego pobytu np. gdy były małżonek odmawia potwierdzenia uprawnień współmałżonkowi w budynku stanowiącym majątek dorobkowy z byłego małżeństwa lub gdy zgody na meldunek nie wyraża jeden z kilku współwłaścicieli lokalu. Osoby nigdzie nie zameldowane mają wówczas problem z uzyskaniem określonych dokumentów, np. zarejestrowaniem samochodu, uzyskaniem paszportu, otwarciem rachunku bankowego.

Rozprawie przewodniczył Sędzia TK Krzysztof Kolasiński, a sprawozdawcą był Sędzia TK Andrzej Mączyński.

Wyrok jest prawomocny i ostateczny a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.


Komunikat prasowy przed rozprawą

27 maja 2002 r. o godz. 9:00 Trybunał Konstytucyjny rozpozna wniosek o stwierdzenie niezgodności z konstytucją przepisu ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych nakazującego przedstawienie potwierdzenia, że osoba, która zamierza zameldować się w lokalu na pobyt stały lub czasowy dłuższy niż 2 miesiące posiada uprawnienia do przebywania w tym lokalu.

Rzecznik Praw Obywatelskich złożył wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie, że art. 9 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych jest sprzeczny z art. 2, art. 7, art. 32, art. 52 ust. 1 i art. 83 Konstytucji RP.

Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mają obowiązek zameldowania się w miejscu stałego lub czasowego pobytu. Oprócz przedstawienia potwierdzenia do pobytu w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie należy jeszcze - w myśl zaskarżonego przepisu - przedstawić potwierdzenie uprawnienia do przebywania w lokalu, w którym to zameldowanie ma nastąpić. W efekcie - zdaniem Rzecznika - wiele osób (w większości bez własnej winy) nie może zameldować się w miejscu stałego pobytu. Ma to miejsce np. w sytuacji, gdy były małżonek odmawia potwierdzenia uprawnień współmałżonkowi w budynku stanowiącym majątek dorobkowy z byłego małżeństwa lub gdy zgody na meldunek nie wyraża jeden z kilku współwłaścicieli lokalu. Osoby nigdzie nie zameldowane mają wówczas problem z uzyskaniem określonych dokumentów, np. zarejestrowaniem samochodu, uzyskaniem paszportu, otwarciem rachunku bankowego. Powstaje w ten sposób grupa obywateli posiadających "uboższe prawa", co - zdaniem wnioskodawcy - jest sprzeczne z wyrażoną w art. 32 Konstytucji RP zasadą równości wobec prawa. Zaskarżony przepis, według RPO, nie jest także zgodny z konstytucyjną zasadą wolności poruszania się po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 52 ust. 1), klauzulą demokratycznego państwa prawa (art. 2), obowiązkiem przestrzegania praw przez organy władzy publicznej (art. 7), a także z wyrażoną w art. 83 normą określającą obowiązek przestrzegania praw Rzeczypospolitej.

Rozprawie będzie przewodniczył Sędzia TK Krzysztof Kolasiński, a sprawozdawcą będzie Sędzia TK Andrzej Mączyński.

Moniko,
rozumiem, że sąd w wyroku rozwodowym nie orzekał o sposobie korzystania z mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków (art. 58 § 2 kro), bo mieszkanie nie było własnością małżonków, tylko teściowej?
Obecnie - jeśli teściowa (była) pozwoliła koleżance jeszcze zamieszkiwać w tym lokalu, można mówić o użyczeniu (art. 710 i nast. kc). Zapewne, żadnej umowy na piśmie nie zawarto, co utrudnia sytuację Twojej koleżanki, ale nie czyni jej beznadziejną. Zgodnie bowiem z art. 712 § 1 kc, jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Niewątpliwie mieszkanie przeznaczone jest do zamieszkiwania w nim, ale - m. zd. - wiąże się też z tym np. przyjmowanie w nim gości czy znajomych, bo przecież każdy normalny człowiek prowadzi mniej lub bardziej ożywione życie towarzyskie.
Oczywiście, sytuacja jest delikatna i - jakkolwiek uważam, że Twoja koleżanka ma prawo w rozsądnych granicach przyjmować gości (zwłaszcza, jeśli zajmuje oddzielny lokal) - nie jest łatwo wskazać możliwość obrony jej praw. Obawiam się, że każda taka próba (np. zgłoszenie sprawy na policję) tylko pogorszy sytuację koleżanki.

Dodam jeszcze, że w świetle zacytowanego przeze mnie orzeczenia TK, fakt zameldowania Twojej koleżanki w mieszkaniu nie znaczenia dla oceny jej uprawnień.

Wychodzi na to ,że potulnie będzie musiała to wszystko znosić , na szczęście jeszcze „tylko” rok, niemniej dziękuję Marcinie za odpowiedź.

Wychodzi na to ,że potulnie będzie musiała to wszystko znosić

Obawiam się, że faktycznie na to wyjdzie.