SpecPrawny.pl | Forum Prawne

czy w odwołaniu od decyzji burmistrza ustalajacej wysokość opłaty planistycznej o której mowa w art.36.ust.4 ustawy o planowaniu i zagospodaroaniu przestrzennym zasadne będzie podnoszenie zarzutów iż w operacie szacunkowym rzeczoznawca stosując metode porównawczą porównywał nieruchomosci które zbyt róznią się od siebie by mogły stanowić podstawę do wyciągania średniej. rzeczoznawca zestawił nieruchomość wycenianą z innymi wybranymi nieruchomościami które pod kilkoma względami są bardziej wartościowe, co mogło spowodowac zawyżenie wartosci nieruchomości wycenianej i wysokości opłaty planistycznej. czywogóle można w tym odowalniu do SKO podnośić zarzuty przeciwko operatowi szacunkowemu?

poza tym, czy urzędnik ma prawo odmówic udostepnienia byłemu właścielowi nieruchomosći, który ma uiścić opłate planistyczną, kopii operatu szacunkowego, zezwalajac jedynie na jego wgląd i robienie notatek.
uważam, że właściel jak i każdy petent ma prawo żądać nie tylko wglądu do takiego operatu ale i otrzymanai jego kopii, a to na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, poniewaz operat mimo iz m.zd. nie jest dokumentem urzedowym to zawiera informacje o sprawach publicznych

to tyle..narazie:-))

rafał

czy w odwołaniu od decyzji burmistrza ustalajacej wysokość opłaty planistycznej o której mowa w art.36.ust.4 ustawy o planowaniu i zagospodaroaniu przestrzennym zasadne będzie podnoszenie zarzutów iż w operacie szacunkowym rzeczoznawca stosując metode porównawczą porównywał nieruchomosci które zbyt róznią się od siebie by mogły stanowić podstawę do wyciągania średniej. rzeczoznawca zestawił nieruchomość wycenianą z innymi wybranymi nieruchomościami które pod kilkoma względami są bardziej wartościowe, co mogło spowodowac zawyżenie wartosci nieruchomości wycenianej i wysokości opłaty planistycznej. czywogóle można w tym odowalniu do SKO podnośić zarzuty przeciwko operatowi szacunkowemu?

M. zd., tak - por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r.,
IV SA/Wa 277/2004.

poza tym, czy urzędnik ma prawo odmówic udostepnienia byłemu właścielowi nieruchomosći, który ma uiścić opłate planistyczną, kopii operatu szacunkowego, zezwalajac jedynie na jego wgląd i robienie notatek.
uważam, że właściel jak i każdy petent ma prawo żądać nie tylko wglądu do takiego operatu ale i otrzymanai jego kopii, a to na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, poniewaz operat mimo iz m.zd. nie jest dokumentem urzedowym to zawiera informacje o sprawach publicznych

M.zd., jest to interpretacja zbyt szeroka. Ponadto wydaje mi się, że przepisy kpa stanowią tu lex specialis (por. art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej). Sądzę jednak, że można powołać się na art. 73 § 2 kpa. Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi w wyroku z dnia 23 stycznia 1998 r., I SA/Łd 770/96, przyjął, że ważnym interesem strony, o którym mowa w art. 73 § 2 in fine kpa może być posiadanie uwierzytelnionych odpisów poszczególnych dokumentów z akt administracyjnych tak dla potrzeb prowadzonego postępowania w sprawie jak i w celu ich wykorzystania w innych postępowaniach prawnych. Obowiązek sporządzenia uwierzytelnionych odpisów i przesłania ich stronie lub jej pełnomocnikowi obciąża organ administracji państwowej jednak tylko wtedy, gdy strona lub jej pełnomocnik nie mają możliwości sporządzenia odpisów wyżej wymienionych dokumentów i uzyskania ich uwierzytelnienia w trybie art. 73 § 1 w związku z art. 73 § 2 in initio kpa.

M. zd., tak - por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r.,
IV SA/Wa 277/2004.


[/quote]

dzięki Marcinie, a czy dysponujesz sentencją tego orzeczenia i uzasadnieniem do niego?

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie
z dnia 9 listopada 2004 r.
IV SA/Wa 277/2004

1. Wymierzenie renty planistycznej na gruncie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 1999 r. Nr 15 poz. 139) nie było uznaniowe ale obligatoryjne, a sposób wyliczenia ściśle wskazany przez prawo.

2. Operat szacunkowy jest dowodem w sprawie i jak każdy dowód podlega ocenie organu administracyjnego.

Przewodniczący: sędzia NSA T. Kobylecka (sprawozdawca).

Sędzia WSA W. Mazur.

Asesor WSA A. Szymańska.

Protokolant: A. Malinowski.



Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2004 r. sprawy ze skargi Pawła T. i Wiesława M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 18 grudnia 2003 r. nr (...) w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości



I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji,

II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku,

III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz Pawła T. i Wiesława M. 1.388 zł (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt osiem) tytułem kosztów postępowania sądowego.


Uzasadnienie



Decyzją z dnia 18 grudnia 2003 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpatrzeniu odwołania Pawła T. i Wiesława M., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 1994 r. Nr 89 poz. 415 ze zm.) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy G.K. z dnia 4 listopada 2003 r. ustalającą dla Pawła T. i Wiesława M. jednorazową opłatę w wysokości 42.267 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej we wsi S., stanowiącą 30% wzrostu wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że w związku z podjęciem przez Radę Miejską w G.K. w dniu 15 listopada 2000 r. uchwały nr (...) zatwierdzającej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu wsi S., wzrosła wartość działki skarżących oznaczona nr ew. 103/2, ponieważ dotychczasowe jej przeznaczenie pod uprawy rolne o charakterze powyrobiskowym uległo zmianie na zabudowę baz, składów i usług. Rada Miejska w G.K. w uchwale z dnia 15 listopada 2000 r. w § 38 ustaliła wysokość stawki procentowej służącej naliczeniu opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na 30%. Paweł T. i Wiesław M. zbyli przedmiotową nieruchomość umową zawartą w dniu 3 grudnia 2002 r. w formie aktu notarialnego, a zatem przed upływem terminu 5 lat od daty wejścia w życie nowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Organ odwoławczy podniósł, że ustalenie wysokości opłaty dokonywane jest według zasad dotyczących wyceny zbywanych nieruchomości państwowych przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami na dzień zbycia nieruchomości, tj. zawarcia aktu notarialnego umowy sprzedaży, przy czym ustalona cena w umowie nie stanowi przesłanki dla ustalenia wartości nieruchomości. Odnośnie gruntów przyjętych do porównania w operacie szacunkowym organ wyjaśnił, że biegły kieruje się własną oceną i przepisami prawa, zatem brak jest podstaw do narzucenie mu innych ocen.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. wnieśli Paweł T. i Wiesław M., domagając się jej uchylenia.

Skarżący po przedstawieniu postępowania, które doprowadziło do zmiany przeznaczenia ich działki, zakwestionowali ustalenia operatu szacunkowego, będącego podstawą ustalenia opłaty planistycznej, zarzucając przyjęcie w nim do porównania z ich działką o powierzchni 10,48 ha działek o powierzchni 1.000, 1.500, 1.118 m[2] z dojazdem drogą asfaltową, a nie gruntową. Podnieśli, że sposób rekultywacji działki (przy użyciu pyłów dymnicowych) powoduje wzrost o 70% kosztów budowy naniesień lub uniemożliwia całkowicie tę budowę, i to spowodowało sprzedanie działki.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. podtrzymało argumenty zawarte w uzasadnieniu decyzji i wniosło o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Istota obowiązku uregulowanego w art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 1999 r. Nr 15 poz. 139 ze zm.), zwanej dalej ustawą, stanowiącego formę tzw. renty planistycznej sprowadza się do konieczności uregulowania przez właściciela opłaty w razie łącznego wystąpienia dwu przesłanek, tj.:

a) zmiany wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany,

b) zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie uchwalonego planu bądź dokonanej w nim zmiany.

Warunki te, jak słusznie podniosły organy obu instancji i czego nie kwestionują skarżący zostały w sprawie spełnione.

Zauważyć należy, że wymierzenie opłaty planistycznej nie jest uznaniowe, ale obligatoryjne, a sposób wyliczenia ściśle wskazany przez prawo. Jest świadczeniem publicznoprawnym, wiążącym się z przysporzeniem majątkowym właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, dokonanym wskutek uchwalenia lub zmiany planu zagospodarowania przestrzennego. Warunkiem ustalenia jednorazowej opłaty, o której mowa w przepisie art. 36 ust. 3 ustawy, jest zbycie nieruchomości, której wartość wzrosła na skutek uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i cyt. przepis jest podstawą do jej wymierzenia.

Wartość nieruchomości ustalana jest na podstawie operatu szacunkowego, który jest dowodem w sprawie i jak każdy dowód podlega ocenie organu administracyjnego zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego. Przy ocenie dowodu z opinii biegłego organ administracji państwowej nie może ograniczyć się do powołania się na konkluzję zawartą w opinii biegłego, lecz obowiązany jest sprawdzić, na jakich przesłankach biegły tę konkluzję oparł i skontrolować prawidłowość tego rozumowania, zwłaszcza w przypadku zarzutów zgłoszonych co do niej przez stronę. Tymczasem organ odwoławczy w sprawie niniejszej nawet nie podjął takiej próby, stwierdzając wprost, że „biegły kieruje się własną oceną i przepisami prawa, zatem brak jest podstaw do narzucenia mu innych ocen”. Dlatego należy podzielić zarzut skarżących, że organ nie dokonał oceny zgłoszonych przez nich do operatu szacunkowego zastrzeżeń.

W ocenie Sądu opinia biegłego w sprawie niniejszej wymagała dokonania jej analizy przez organ, albowiem do wyceny przyjęto w niej dla porównania działki przeznaczone w planie „pod zabudowę mieszkaniową”, a działka skarżących przeznaczona jest pod „usługi, składy i magazyny”, co nie jest tożsamym przeznaczeniem, a może mieć wpływ na wartość działki. Ponadto oceniana działka ma „niekorzystną” lokalizację, „brak infrastruktury”, „gruntową” drogę dojazdową, zaś porównywane działki mają „b. dobrą” i „dobrą” atrakcyjność, „pełną” infrastrukturę oraz drogę dojazdową „asfaltowa/gruntowa”. Organ powinien także ocenić, czy i jaki wpływ może mieć na wycenę przedmiotowej nieruchomości przyjęcie do oceny działki o powierzchni 1.137 m[2], 2.900 m[2] i 2.800 m[2], podczas gdy w opinii stwierdzono, że działka skarżących ma 22.950 m[2] i dlaczego przyjęto współczynnik korekcyjny na 0,9. Okoliczności te wobec kwestionowania opinii przez skarżących winny być wnikliwie rozpatrzone przez organ.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania (art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 kpa), które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy i na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270) orzekł jak w wyroku. Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia art. 200 cyt. ustawy. Na podstawie art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzekł, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

o takie orzeczenie mi chodzilo :-)