przez Marcin » Śr, 19 gru 2001, 17:21
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, ze zm.), postanowienia regulaminu zfśs mają ograniczać się do zasad przyznawania indywidualnych świadczeń socjalnych i nie mogą tworzyć praw podmiotowych konkretnych osób do określonych świadczeń. To samo należy odnieść do układu zbiorowego pracy, jeśli zawiera postanowienia dotyczące funduszu. Roszczenie o świadczenie konkretna osoba nabędzie dopiero z chwilą, gdy świadczenie zostanie jej przyznane. Zamieszczenie w regulaminie (uzp) postanowień, które tworzą prawa podmiotowe konkretnych osób do określonych świadczeń, wykracza poza dozwoloną prawem treść regulaminu (uzp) i nie wywołuje skutków prawnych. Inaczej mówiąc, sąd oddali powództwo o świadczenie, gdy podstawę prawną roszczenia miałoby stanowić postanowienie regulaminu (uzp), a nie indywidualny akt pracodawcy przyznający świadczenie. Jeśli pracodawca, odmawiając przyznania świadczenia, narusza przepisy uzp, należy wykorzystać instrumenty prawne przewidziane w ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236, ze zm.), chyba że w samym uzp odmiennie określono tryb rozstrzygania sporów między stronami.