SpecPrawny.pl | Forum Prawne

w tej chwili nieobowiązuje,a dotyczyła np:kurników i wyznaczała strefę ochronną 300m od takiej budowli.


Może ktoś wie kiedy przestała obowiązywać?

w tej chwili nieobowiązuje,a dotyczyła np:kurników i wyznaczała strefę ochronną 300m od takiej budowli.


Może ktoś wie kiedy przestała obowiązywać?

Dotyczy dość dziwnej dzielnicy miasta,która za czasów PRL przeznaczona była pod różnego rodzaju działalność "rolniczą"


Cały czas nie mogę sobie poradzić z tą strefą ochronną,w roku
1978 wyznaczono tę strefę i zaznaczono na planie zagospodarowania przestrzennego.W roku 1994 na nowym
planie już nie jest zaznaczona.Brak jest jakiejkolwiek wzmianki o jej likwidacji.


Mam wątpliwosć czy obwiązuje/nieobowiązuje?

Problem polega na tym, że nie mogę znależć przepisów, które regulowałaby tę strefę. Czy w planie zagospodarowania przestrzennego z 1978 r. powoływano się na jakieś przepisy w tym zakresie ? Wiedząc, co regulowało wówczas tę strefę ochronną, byłoby łatwiej sprawdzić, czy i kiedy przepisy te przestały obowiązywać.

Czy w planie zagospodarowania przestrzennego z 1978 r. powoływano się na jakieś przepisy w tym zakresie ? .

Nie.Jest chyba tylko adnotacja o ustaleniu strefy ochronnej
w drodze decyzji

Udało mi się znaleźć wyrok SN sprzed 20 lat. Wskazuje on na to, że niezależnie od tego, czy obowiązują przepisy o strefach sanitarnych, zastosowanie w konkretnej sprawie mogą znaleźć zastosowanie przepisy kc, które nadal obowiązują.

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna i Administracyjna
z dnia 3 czerwca 1983 r.
III CRN 100/83

Właściciel nieruchomości sąsiedniej może żądać na podstawie art. 222 § 2 kc w związku z art. 144 kc nie tylko zakazania immisji, które już zakłócają ponad przeciętną miarę korzystanie z jego nieruchomości, ale także zaniechania przygotowań, które dopiero po zrealizowaniu odpowiednich robót pozwoliłyby na takie immisje.

Przewodniczący: sędzia SN C. Bieske.

Sędziowie SN: S. Dmowski, J. Ignatowicz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 1983 r. sprawy z powództwa Renaty C. i innych przeciwko Bolesławowi M. i Marii M. o zakaz budowy kurnika na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 26 października 1982 r.

zaskarżony wyrok uchylił i rewizję pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Krowodrzy z dnia 29 kwietnia 1982 r. oddalił; zasądził od pozwanych na rzecz powodów kwotę 1.000 zł (tytułem kosztów postępowania rewizyjnego) oraz nakazał pobranie od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa sumy 2.560 zł tytułem opłaty od rewizji nadzwyczajnej.


Uzasadnienie

Czternastu powodów zamieszkujących w jednym osiedlu wytoczyło powództwo przeciwko Bolesławowi i Marii małż. M. o zakazanie pozwanym budowania na parceli nr 386 w Z. kurnika do hodowli 10.000 sztuk brojlerów. Na uzasadnienie żądania podali, że realizacja powyższej inwestycji uniemożliwi powodom, stale zamieszkałym w najbliższym sąsiedztwie, korzystanie z ich nieruchomości zgodnie z przeznaczeniem. Zamierzona bowiem hodowla powodować będzie odór i hałas całą dobę. Powodowie zarzucili również, że przy planowaniu miejsca budowy kurnika naruszona została strefa ochronna.

Pozwani wnosili o oddalenie powództwa wnosząc, że budowę rozpoczęli na podstawie decyzji zawierającej zezwolenie na tę budowę, a powództwo jest jedynie wyrazem złośliwości powodów.

Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 1982 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy uwzględnił powództwo. W uzasadnieniu swego wyroku Sąd Rejonowy ustalił na podstawie opinii biegłych, że usytuowanie kurnika nie zapewnia ochronnej strefy sanitarnej. Uproszczony plan zagospodarowania przestrzennego gminy Z. przewiduje na terenie, na którym ma stanąć kurnik, zabudowę mieszkalno-plombową wzdłuż istniejących dróg. Usytuowanie na tym terenie kurnika biegli ocenili jako błąd w sztuce projektowej. Codzienne i stałe uciążliwości dla mieszkańców sąsiednich domów, związane z eksploatacją kurnika, wynikać będą z nadmiernego stężenia gazów wyrzucanych z brojlerni przez urządzenia wentylacyjne i związanego z tym fetoru oraz z nadmiernego hałasu związanego z naturalną hałaśliwością drobiu, będą się też łączyć z zagrożeniem epidemiologicznym dla ludzi i zwierząt domowych. Zdaniem Sądu Rejonowego opinie biegłych świadczą o tym, że wybudowanie kurnika zakłóciłoby korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, tym bardziej, że według tych opinii przy lokalizacji kurnika naruszone zostały również minimalne normy strefy ochronnej. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy powołał art. 144 kc.

Na skutek rewizji pozwanych Sąd Wojewódzki w Krakowie wyrokiem z dnia 26 stycznia 1982 r. zmienił powyższy wyrok Sądu Rejonowego i powództwo oddalił. Sąd Wojewódzki wyraził pogląd, że pozwani, wznosząc kurnik na podstawie posiadanego zezwolenia na budowę, wykonują swoje prawo własności stosownie do art. 140 kc. Uwzględnienie roszczenia powodów prowadzi do zniweczenia praw właścicielskich pozwanych. Immisja pośrednia, o jakiej mowa w art. 144 kc, jeszcze nie występuje i nie wiadomo, czy wystąpi w przyszłości. W niniejszej sprawie potwierdzają to opinie biegłych. Z tej samej przyczyny uznał Sąd Wojewódzki za nie mogący mieć zastosowania w sprawie art. 81 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. 1980 r. Nr 3 poz. 6). Wymieniony wyrok Sądu Wojewódzkiego zaskarżył Minister Sprawiedliwości rewizją nadzwyczajną, wniesioną w dniu 25 kwietnia 1983 r.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Sąd Wojewódzki trafnie stwierdził, że w sprawie nie ma zastosowania przepis art. 81 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska, choć prawidłowe uzasadnienie tego stanowiska powinno być inne, aniżeli przyjęto w zaskarżonym wyroku. Jak to mianowicie wynika z tego przepisu, właściciel lub posiadacz nieruchomości, z której korzystanie jest połączone z uciążliwościami, może wystąpić do sądu z roszczeniami o zaniechanie działań, które takie uciążliwości powodują, ale wtedy, gdy są one powodowane naruszeniem przepisów o ochronie środowiska, a więc elementów przyrody wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy. Jest rzeczą oczywistą, że zamierzona przez pozwanych działalność produkcyjna, tzn. prowadzenie przeciętnej hodowli drobiu, w żadnym razie tym elementom przyrody - już choćby z uwagi na jej rozmiary - nie zagraża. Podstawę prawną więc żądań powodów stanowią przepisy art. 222 § 2 w związku z art. 144 kc.

Rewizja nadzwyczajna trafnie stwierdza, że okoliczność, iż pozwani przystąpili do realizacji obiektu - kurnika na podstawie wydanego im przez właściwy organ administracyjny pozwolenia na budowę, sama przez się nie stanowi o niedopuszczalności objętego pozwem roszczenia powodów. Dokument ten bowiem zawiera zastrzeżenie, że jego treść nie narusza praw osób trzecich. Nie można zatem z faktu posiadania przez pozwanych pozwolenia na budowę wyprowadzać wniosku, że powodowie nie mogą twierdzić, iż działanie pozwanych, oparte na pozwoleniu na budowę, prowadzi do zakłócenia korzystania z ich nieruchomości ponad przeciętną miarę w rozumieniu art. 144 kc i żądać, by pozwani wstrzymali się od tego działania.

Rozstrzygający jednak dla sprawy jest trafny dalszy zarzut rewizji nadzwyczajnej, że Sąd Wojewódzki mylnie interpretuje powołane przepisy kc, twierdząc, że roszczenie, jakiego powodowie dochodzą, jest przedwczesne, gdyż pozwani przez samą budowę kurnika nie powodują ingerencji w sferę sąsiednich nieruchomości ponad przeciętną miarę; mogłoby się to stać dopiero wtedy, gdyby pozwani nie rozpoczęli hodowli drobiu. Ze stanowiskiem tym nie sposób się zgodzić, gdyż jego akceptacja prowadziłaby do gospodarczo opłakanych wyników, zainteresowani (w danym wypadku pozwani) dokonywaliby bardzo poważnych nakładów, które w przyszłości (co można było przewidzieć) okazałyby się nieużyteczne, sąsiedzi mogliby bowiem skutecznie zakazać im zamierzonej działalności gospodarczej. Takie stanowisko stawiałoby także w kłopotliwej sytuacji te osoby (w danym wypadku powodów), którym opisana przyszła działalność gospodarcza mogłaby szkodzić, po wzniesieniu bowiem potrzebnego do jej prowadzenia obiektu znaleźliby się pod naporem faktów dokonanych. Z tych przyczyn prawidłowa wykładnia art. 222 § 2 w związku z art. 144 kc prowadzi do wniosku, że właściciel nieruchomości sąsiedniej może żądać na podstawie tych przepisów nie tylko zakazania immisji, które już zakłócają ponad przeciętną miarę korzystanie z jego nieruchomości, ale także zaniechania przygotowań, które dopiero po zrealizowaniu odpowiednich robót pozwoliłyby na takie immisje.

W świetle powyższego poglądu rewizję nadzwyczajną należy uznać za uzasadnioną w pełni, prawidłowo bowiem ustalony stan faktyczny wskazuje ponad wszelką wątpliwość, że zamierzona przez pozwanych działalność, tj. prowadzenie hodowli drobiu, utrudniłaby powodom korzystanie z ich nieruchomości ponad przeciętną miarę, wynikającą z faktu, że hodowla ta byłaby usytuowana w bliskim sąsiedztwie budynków mieszkalnych. Tę ocenę w pełni uzasadniają opinie biegłych; jest ona zresztą oczywista nawet dla osoby nie posiadającej w omawianym zakresie wiadomości specjalnych.

Z powyższych zasad należało z mocy art. 387 i art. 390 kpc orzec jak w sentencji.

Być może chodzi tu o ustawę Prawo wodne, rozdział 2 działu III – Ochrona wód, Strefy oraz obszary ochronne

Jest chyba tylko adnotacja o ustaleniu strefy ochronnej
w drodze decyzji

Jeśli możesz, dowiedz się w gminie, czy takie decyzje były wydawane. W nich powinna być wskazana podstawa prawna wydania.

tj. prowadzenie hodowli drobiu, utrudniłaby powodom korzystanie z ich nieruchomości ponad przeciętną miarę, wynikającą z faktu, że hodowla ta byłaby usytuowana w bliskim sąsiedztwie budynków mieszkalnych.

w tej konkretnej sytuacji jest trochę odwrotnie: od trzydziestu lat kilku włascicieli prowadzi dział specjalny(to nie kurnik ale problem zbliżony),na pocztku stanowiło to teren gminy,teraz miasta.Wokół tych nieruchomości była wyznaczona specjalna
strefa ochronna.Od pewnego czasu wokół tej nieruchomości
powstaje osiedle domków jednorodzinnych(w tej chwili wchodzące w teren dawnej strefy ochronnej).

W tym tygodniu jeden z nich otrzymał od UM informację,że w jego sąsiedzctwie powstanie domek jednorodzinny?


I tu powstaje pytanie czy powołując się na strefę ochronną,a także na utrudnienia z korzystania z nieruchomości w związku
kolejnymi budowami uda się to zablokować na etapie pozwolenia na budowę?

I tu powstaje pytanie czy powołując się na strefę ochronną,a także na utrudnienia z korzystania z nieruchomości w związku kolejnymi budowami uda się to zablokować na etapie pozwolenia na budowę?

Trudno powiedzieć - to jest kwestia dość ocenna. O ile strefa ochronna nie obowiązuje (a to jest prawdopodobne), właściciele nieruchomości, na której jest prowadzona działalność, raczej nie mają zbyt mocnych argumentów - trudno wykazać, aby domki jednorodzinne mogły im przeszkadzać, a trudności związane z budowami będą przejściowe.

U jednego z właścicieli znależliśmy namiar,strefę ochronną
prawdopodonie ustalono na podst dz.u nr.37 poz.160 dekret z dnia 14.08.54 o Państwowej Inspekcji Snitarnej.


Bardzo prawdopodobne,że strefa nie obowiązuje jak tak to od
kiedy?