SpecPrawny.pl | Forum Prawne

Chciałabym dowiedzieć się, w jaki sposób powinna byc wyliczona wysokość zwrotu kaucji wpłaconej przed 1994r. Obowiązująca ustawa z dnia 21 06.2001r. o ochronie praw lokatorów/../ w art 36 ust 1, okresla tylko termin zwrotu. Niestety nie dotarłam do ustawy z dnia 2.07.1994r.
Były lokator domaga się zwrotu kaucji w wyskości,określonej w art. 6 ust. 3 ustawy.

Chciałabym dowiedzieć się, w jaki sposób powinna byc wyliczona wysokość zwrotu kaucji wpłaconej przed 1994r.

Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733).

No właśnie;
art. 36 ust 1 określa termin zwrotu, ust. odnosi się do kaucji wpłaconych od 12.11.1994,
a co z wsześniejszymi?

zniknęła mi 2 , miało być ust. 2

a co z wsześniejszymi?

Ust. 1 - przed 12.11.1994 r.
Ust. 2 - od 12.11.1994 r.

i ten ustęp 1 nie określa sposobu wyliczenia:o:o:o
Czy może były już jakieś wyroki sądowe?
Były lokator "straszy" sądem, "wyliczył sobie", że powinien dostać 6200,- a dostał 3,02 zł

i ten ustęp 1 nie określa sposobu wyliczenia:o:o:o

Określa:
Kaucja wpłacona przez najemcę przed dniem 12 listopada 1994 r., pomniejszona o ewentualne należności wynajmującego z tytułu najmu, podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę.

Czy może były już jakieś wyroki sądowe?

Nie znalazłem żadnego.

Dzięki za poświęcony czas;)

Chyba jednak coś się lokatorowi należy.

Wyrok SN z dnia 5.05.1999 r. sygn. akt III CZP 6/99
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Romana I. przeciwko Przedsiębiorstwu Komunalnemu "P.(...)" SA w Ż. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 5 maja 1999 r. zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Zielonej Górze, postanowieniem z dnia 31 grudnia 1998 r. sygn. akt (...), do rozstrzygnięcia w trybie art. 390 k.p.c.:
"Czy art. 62 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 105, poz. 509 z późn. zm.) jako lex specialis regulujący zasady zwrotu kaucji mieszkaniowej wyłącza całkowicie i zawsze możliwość stosowania art. 358(1) § 3 k.c. - nawet wówczas, gdy obliczona według zasad określonych w tej ustawie wysokość zwracanej kaucji mieszkaniowej ma wyłącznie symboliczną wysokość, a w chwili jej wpłacania stanowiła znaczną kwotę pieniężną?"
podjął następującą uchwałę:
Artykuł 62 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 ze zm.) reguluje w sposób samodzielny zasady zwrotu kaucji mieszkaniowej wpłaconej przez najemcę przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy i wyłącza w tym zakresie stosowanie art. 358(1) § 3 k.c.
Powód domagał się zasądzenia od Przedsiębiorstwa Komunalnego "P.(...)" SA w Ż. kwoty 3.082,80 zł z ustawowymi odsetkami i twierdził, że z poprzednikiem prawnym pozwanego - Zarządem Budynków Mieszkalnych w Ż. - zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego w Ż. oraz zgodnie z umową najmu wpłacił w 1980 r. na rzecz ZBM w Ż. kwotę 9.450 zł tytułem kaucji. Umowa najmu lokalu mieszkalnego została rozwiązana i powód zwrócił lokal wynajmującemu. Kwota dochodzona pozwem odpowiada zwaloryzowanej wysokości wpłaconej kaucji.
Pozwane Przedsiębiorstwo wniosło o oddalenie powództwa i zarzuciło, że w kwestii waloryzacji kaucji wpłaconej przez najemcę lokalu mieszkalnego przepis art. 358(1) § 3 k.c. nie ma zastosowania; nie kwestionowało jedynie zwrotu powodowi kwoty 8,58 zł.
Sąd Rejonowy w Żarach wyrokiem z dnia 17 września 1998 r. oddalił powództwo, podzielając stanowisko wyrażone przez pozwane Przedsiębiorstwo.
Przy rozpoznawaniu apelacji powoda Sądowi Wojewódzkiemu w Zielonej Górze nasunęło się zagadnienie prawne sformułowane w sentencji uchwały, które przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia (art. 390 § 1 k.p.c.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawa z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 ze zm.), która weszła w życie z dniem 12 listopada 1994 r. (art. 68 ust. 1), uchyliła ustawę z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe (art. 67). Obowiązujące w dacie zawarcia między powodem a Zarządem Budynków Mieszkalnych umowy najmu lokalu mieszkalnego przepisy (art. 12 ust. 3 Prawa lokalowego i § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 marca 1975 r. w sprawie pobierania od najemców lokali mieszkalnych kaucji zabezpieczającej utrzymanie lokalu w należytym stanie - Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) przewidywały, że "kaucja zabezpieczająca utrzymanie lokali w należytym stanie, jest pobierana od najemców obejmujących lokale:
1) w budynkach zarządzanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej,
2) w innych budynkach, w których najem lokali mieszkalnych następuje na podstawie decyzji o przydziale".
Kaucja ta, wpłacana przez najemcę, powinna być zwracana po wygaśnięciu najmu, najpóźniej w ciągu 30 dni. Potrąceniu z kaucji przez wynajmującego podlega nieuiszczony czynsz i inne należności (§ 7 cyt. rozporządzenia). Ustawą z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe (Dz. U. Nr 21, poz. 124) wprowadzono oprocentowanie tych kaucji od dnia 1 stycznia 1988 r. Kwestię zaś wysokości oprocentowania pozostawiono do decyzji Prezesa Narodowego Banku Polskiego (art. 15 ust. 3 Prawa lokalowego - Dz. U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165 ze zm.). Wydane na podstawie art. 15 ust. 6 Prawa lokalowego rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie kaucji zabezpieczającej pokrycie należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu (Dz. U. Nr 36, poz. 206) uregulowało m.in. wypłatę przez bank wynajmującemu wniesionej za lokal kaucji wraz z oprocentowaniem, lokatę kaucji na rachunku środków kaucji mieszkaniowej w banku, tryb zwrotu najemcy kaucji z oprocentowaniem, możliwość dokonywania potrąceń z kaucji (§ 7 ust. 1, 3, 6 i § 8 ust. 2 pkt 1 cyt. rozporządzenia).
Artykuł 62 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych reguluje zasadę zwrotu kaucji wpłaconej przez najemcę przed dniem wejścia w życie ustawy. Stanowi mianowicie, że kaucja taka, pomniejszona o ewentualne należności wynajmującego z tytułu najmu, podlega zwrotowi wraz z oprocentowaniem w ciągu miesiąca od opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę. Powód jako najemca mieszkania wpłacił w 1980 r. kaucję w wysokości 9.450 zł. Obecnie po denominacji, przy uwzględnieniu oprocentowania określonego przepisami Prawa lokalowego z 1974 r. i zmiany siły nabywczej pieniądza, wysokość zwracanej kaucji byłaby nader niska. Zasadnie zatem Sąd Wojewódzki stawia pytanie co do możliwości waloryzacji (na podstawie przepisu art. 358(1) § 3 k.c.) wpłaconej w 1980 r. kaucji. Jednakże ze względu na regulację wynikającą z art. 62 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, a także postanowienia art. 1 ust. 2 cyt. ustawy, że jedynie "w zakresie nieuregulowanym ustawą do najmu lokali mieszkalnych stosuje się przepisy kodeksu cywilnego", przepis art. 358(1) § 3 k.c. nie ma zastosowania do zwrotu kaucji mieszkaniowej wpłaconej przed dniem 12 listopada 1994 r., tj. przed dniem wejścia w życie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych. Artykuł 62 ustawy samodzielnie określa zasady zwrotu kaucji mieszkaniowej wpłaconej przed dniem 12 listopada 1994 r. Zwrócić tu bowiem należy uwagę na użyte w art. 62 ustawy określenie "kaucja wpłacona przez najemcę... podlega zwrotowi wraz z oprocentowaniem". Ten wyraz "oprocentowanie" odnieść należy nie tylko do oprocentowania kaucji wynikającego z przepisów Prawa lokalowego z 1974 r. i z przepisów wykonawczych do tego Prawa, ale także do wysokości kaucji już po tym oprocentowaniu, poddanej oprocentowaniu za czas od jej wpłaty do dnia zwrotu. Oprocentowanie to powinno być przyjęte w wysokości najbardziej korzystnej dla najemcy, który wpłacił kaucję mieszkaniową. Chodzi tu o przyjęcie oprocentowania tych banków, które we właściwym dla sprawy okresie miały najwyższe oprocentowanie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach oszczędnościowych - wkładach oszczędnościowych. Przy tym sposobie ustalenia wysokości kaucji mieszkaniowej, podlegającej zwrotowi najemcy lokalu mieszkalnego, najemca otrzyma zwrot kaucji w wysokości bardziej realnej.
Za przyjętym kierunkiem wykładni art. 62 ustawy przemawia regulacja wynikająca z art. 6a ust. 2, wprowadzona ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 111, poz. 723), dotycząca zwrotu kaucji najemcy, która została wpłacona na podstawie umowy najmu lokalu mieszkalnego po dniu 12 listopada 1994 r. jako dniu wejścia w życie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych. Zwrot kaucji bowiem następuje w kwocie odpowiadającej przyjętemu przy jej wpłacaniu procentowi wartości odtworzeniowej lokalu, obowiązującej w dniu jej wpłaty. Wartość odtworzeniową lokalu wyznacza iloczyn jego powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego. Wysokość wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego ustala wojewoda co kwartał w drodze zarządzenia (art. 25 ust. 4 ustawy). Tak ustalony sposób obliczania wysokości kaucji podlegającej zwrotowi sprawi, że najemca otrzyma zwrot kaucji w wysokości zbliżonej do wysokości kaucji wpłaconej.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy podjął uchwałę jak w sentencji.

Z tego co przeczytałam, "dotarło do mnie", że kaucja wpłacona w roku 1965, powinna być oprocentowana, według najwyższych stóp procentowych za cały okres kiedy pieniądze "leżały" na r-ku u administratora, nie stosuje się do niej wyliczeń wg wartości odtworzeniowej lokalu.
Czy czegos nie pomieszałam???:p:p