przez Pandar » So, 2 sie 2003, 01:44
Domagaj się zapłaty.
Kiedyś dostałem od Darka szczegółowe informacje nt. umowy sprzedaży. Wklejam poniżej bo nie mogę znaleźć tego wątku.
Umowa sprzedaży uregulowana jest w art. 535- 602 kodeksu cywilnego. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy (energii lub praw) i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Ceną w umowie sprzedaży musi być zawsze suma pieniężna, z zasady wyrażona w walucie polskiej. Cenę można określić przez wskazanie podstaw do jej ustalenia.
(art. 535 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.)
Umowa sprzedaży, w zależności od przedmiotu umowy, ma charakter umowy realnej lub konsensualnej. Jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych w obrocie prawnym umów. W ramach sprzedaży wyróżnić można kilka jej form, a mianowicie sprzedaż na raty, na próbę czy z zastrzeżeniem własności rzeczy sprzedanej.
Umowa sprzedaży dochodzi do skutku przez samo ustalenie przez strony istotnych postanowień umowy. Do przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do gatunku, potrzebne jest przeniesienie (wydanie) posiadania rzeczy. Umowa sprzedaży jest umową odpłatną i wzajemną. Odpłatność odróżnia ją od darowizny a zapłata ceny w pieniądzu od zamiany.
Zawarcie umowy może nastąpić:
ˇ w trybie ofertowym przyjęcie (potwierdzenie) oferty,
ˇ w formie aktu dwustronnego poprzedzonego rokowaniami (tryb negocjacyjny),
ˇ przez milczenie na złożoną ofertę,
ˇ w trybie przetargu,
ˇ poza lokalem przedsiębiorstwa,
ˇ na odległość.
Stosownie do art. 75 k.c. czynność prawna (umowa), z której wynika zobowiązanie do świadczenia wartości przewyższającej 2000 złotych, powinna być stwierdzona pismem.
W wyjątkowych wypadkach umowa może być zawarta ustnie, telefonicznie, telegraficznie lub dalekopisem (art. 66 § 2 k.c.).
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Reguła ta odnosi się do wszelkich umów zawieranych przez wszystkie podmioty.
Przedmiotem sprzedaży jest rzecz, a także energia i prawa majątkowe (art. 555 k.c.). Przedmiotem sprzedaży może więc być energia: elektryczna, cieplna, wodna, gazowa i inne oraz użytkowanie wieczyste, zastaw, hipoteka, autorskie prawa majątkowe itd., a także przedsiębiorstwo (art. 551 k.c.).
Przedmiotem sprzedaży mogą być rzeczy oznaczone indywidualnie i gatunkowo (rodzajowo). W ostatnim wypadku różnice zachodzą w regulacji nabycia własności, bowiem niezbędne jest w tym celu przeniesienie posiadania rzeczy. Przeniesienie posiadania rzeczy oznaczonych co do gatunku może nastąpić w każdy ze sposobów przewidzianych w art. 348- 351 k.c. a więc nie tylko przez wydanie rzeczy, ale także przez wydanie dokumentów, które umożliwiają rozporządzanie rzeczą, jak również wydanie środków, które dają faktyczną władzę nad rzeczą. Wydanie dokumentów jak również środków, o których była mowa jest jednoznaczne z wydaniem samej rzeczy (wyrok SN z 10 listopada 1999 r. sygn. I CKN 201/98, OSNC 2000, nr 5, poz. 93).
Z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy (art. 548 § 1 k.c.). Strony mogą w umowie ustalić inną chwilę przejścia korzyści i ciężarów (art. 548 § 2 k.c.). Korzyściami są przychody, które daje kupiona rzecz, np. płody, ciężarami zaś opłaty, podatki, koszty utrzymania itp. niebezpieczeństwo, a więc ryzyko, które obciąża kupującego od chwili wydania mu rzeczy, obejmuje wszelkie niekorzystne skutki powstałe w wyniku utraty lub uszkodzenia rzeczy. Jeżeli po wydaniu, rzecz ulegnie uszkodzeniu lub utracie, kupujący będzie zobowiązany za nią zapłacić.